Η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου καθορίζεται από το πού έχει στραμμένη την καρδιά του, ποιές είναι οι επιθυμίες του, οι επιδιώξεις του, τι τον αναπαύει. Ο σαρκικός άνθρωπος αναζητώντας την αναγνώριση, την δόξα, την κοσμική επιτυχία, τον πλούτο, αναπαύεται και υποδουλώνεται σε αυτά, γίνεται δέσμιός τους. Παύει να είναι ελεύθερος. Κρίνει τα πάντα και τους πάντες με μέτρο την επιτυχία τους σε αυτά. Οποιαδήποτε εξωτερική αλλαγή που θίγει κάτι από αυτά τον επηρεάζει και τον κάνει να δυστυχεί. Ο πνευματικός άνθρωπος, αναζητώντας το αληθινό νόημα της ζωής, ποθώντας την Αλήθεια, προσπαθεί να απελευθερωθεί από τα κοσμικά αυτά δεσμά, δεν τα πολεμά με εμπάθεια, αλλά τα υπερβαίνει με αγάπη, γνωρίζοντας ότι κάποια είναι αναγκαία αλλά όχι ουσιώδη, ενώ άλλα είναι εντελώς περιττά. Με αίσθημα μετάνοιας, αναγνωρίζοντας την προσωπική του αδυναμία, ζητά με ελπίδα την θεία παρηγοριά και βοήθεια για να συνεχίσει τον αγώνα αποδέσμευσής του και να κερδίσει την πραγματική ελευθερία. Η συναίσθηση της προσωπικής του πτώσης τον κάνει σπλαχνικό και ικανό να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί πραγματικά στον άλλον στον αγώνα της δικής του μετανοίας, γνωρίζοντας ότι ο Θεός δεν δοξάζει τους αναμάρτητους αλλά τους μετανοούντες και ότι μόνο με την συναίσθηση της αμαρτωλότητας μας μπορούμε να μετανοήσουμε και να σωθούμε. Γιαυτό και ο μεγαλύτερος πόλεμος που δεχόμαστε είναι προκειμένου να μην κάνουμε ακριβώς αυτό το πρώτο βήμα.

"ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΚΕΨΗ"



Leave a Reply.

    Αρχείο

    All